In de Tuin van Rose wordt druk gewied maar ook gezaaid. Ik ben mijn opleiding tot uitvaartbegeleider bij Meander aan het afronden en heb het geluk al werkzaam te mogen zijn als ritueelbegeleider en spreker bij uitvaarten. Een waardevolle en mooie nieuwe uitdaging. Om mensen inhoudelijk bij te kunnen staan in een tijd van groot verdriet. Daarnaast geef ik ook nog les aan kinderen. En voel ik me een bevlogen docent. Hoe verenig ik deze twee vakken? En wat ga ik wieden om ruimte te maken voor nieuwe groei? Het lijken tegengestelde dingen, werken met kinderen en werken met de dood. Werken met het begin van het leven en werken met het eind van het leven. Werken met vreugde en werken met verdriet.
Nadenkend over deze tegenstellingen herinnerde ik mij de ‘uitzwaaizakdoeken’ die ik in de zomer van 2015 kreeg van mijn lieve collega’s bij Theater de Meervaart. Toen ik afscheid nam om voor mijzelf te beginnen. Op de zakdoek die ik kreeg van mijn leidinggevende stonden de schijnbare tegenstellingen afgedrukt die ze bij mij had opgemerkt. Voor al deze tegenstellingen ben ik dankbaar, want ze helpen me om contact te maken vanuit verschillende invalshoeken. En daarmee om als docent en in mijn nieuwe vak als ritueelbegeleider het werk zo goed mogelijk te kunnen doen.
Wat dit alles verbindt, zijn de verhalen… van een kind, van iemand met groot verdriet, van iemand die er niet meer is. Al die verhalen daar ben ik nieuwsgierig naar en geef ik graag mede vorm in beeld, in tekst, in aandacht. Ik hou jullie de komende tijd graag op de hoogte van mijn wieden en zaaien. Tot welke bloem, plant of boom het zal komen? Ik ben zelf heel benieuwd.
