Vandaag in de les zit Luc in een hoekje te huilen.
Ik vraag hem wat er aan de hand is, maar hij wil er niks over kwijt.
'Ok' zeg ik, ‘maar als je erover wilt praten mag je naar me toe komen.’
Na een kwartier zit Luc nog steeds in een hoekje te huilen.
'Luc?' Vraag ik, ‘wil je al vertellen waarom je zo’n verdriet hebt?’
‘Ja’ zegt hij, ‘maar niet met de anderen erbij.’
Ik loop met Luc de gang op en dan zegt hij, met dikke tranen die over zijn wangen rollen: ‘ik ben er vandaag achter gekomen dat ik een klootzak ben… ik ben het al heel lang en ik heb het al die tijd niet gezien.’
Luc is inderdaad geen lieverdje naar andere kinderen toe en ik vind het fantastisch dat een jongen van 10 jaar zoveel zelfreflectie heeft. Dit kan nog goed komen."
Comments