Soms is het beter om niet alles te hebben. Dan kun je je nog op dingen verheugen.
Ik zit naast Eef van zes jaar, aan de grote knutseltafel. Ze staart serieus voor zich uit. Er liggen gescheurde stukjes papier voor haar op tafel. Ze heeft het woord ‘vriendenboek’ erop geschreven.
‘Wat ben je aan het doen Eef’ vraag ik. ‘Oh ik maak verlanglijstjes om uit te delen voor mijn kinderfeestje.’
‘Oh…’ Zeg ik. ‘Er staat nog niet zoveel op hè…’
‘Nee’ zegt ze ernstig. ‘Ik weet niet wat ik wil.’
‘Hoe komt dat?’ Vraag ik.
Eef slaakt een diepe zucht. Dan zegt ze: ‘Ik heb alles al...'